Wetteren leefde op in het weekend van 15 tot 17 september. Ik voelde me fier Wetteraar te zijn en voelde trots over alles wat in deze prachtige gemeente gebeurt en kan gebeuren. Net als 20.000 anderen begaf ook ik me dus in de menigte die het bloementapijt eens van naderbij wilde bekijken. Wat een prachtwerk, wat een manier om Wetteren als bloemen- en plantengemeente op de kaart te zetten.
Natuurlijk dwaalde ik ook even langs de Schelde, de rivier die de levensader van Wetteren vormt, de rivier die menig Wetters hart sneller laat slaan.
Alsof de Rechtvaardige Rechters niet met alle aandacht wilden gaan lopen, werd net dit weekend werk gemaakt van de plaatsing van de nieuwe zwevende brug, een brug waar menig fietser en wandelaar watertandend naar uitkijkt. En ook wij (nu spreek ik in de naam van Een Wetteren) kijken uit naar deze mooie, moderne en prachtige brug.
Toch kon ik het niet laten om dit bouwwerk de rug toe te keren (letterlijk dan toch). Ik voelde mijn aandacht getrokken tot onze passerelle. Net in het jaar van haar zestigste verjaardag ligt ze er vandaag een beetje troosteloos bij. Zelfs kijklustigen zijn niet welkom om op haar stevige fundamenten de bouw van haar grote zus te bewonderen. En net als elke Wetteraar denk ik terug aan alle avonturen waarin zij een rol of rolletje speelde. In gedachten hoor ik het prachtige nummer van Bart Herman. Ik neem een foto en beslis om haar eeuwig te koesteren in mijn herinneringen!
Guido Van den Berghe
Schepen van Cultuur
'k Heb vele harten horen breken
'k Heb harten weten sneller slaan
Liefdes voor het leven
Liefdes voor het spel
Op de trappen van Wetteren passerelle
Bart Herman